Neyi arıyorsanız onu bulacaksınız lâkin bu gözlerin bakışı ile değil...
Üst bir algıdan söz ediyorum...
İnsan doğrularına ne de çok önem veriyor..Zîrâ ortada zaman diye bir soru işareti varken...Mantıklı düşünce günlüğü dahi oluşturmayı akıl edemiyor...Yemeğinin saatini midesi belirlerken, uykusunu yorgunluğu belirliyor...Herşeye ulaşan aslında hiç orada olamadı, farkında mısınız?
Akılda tutunamayanlar ise sözlere doğru akıyor..Sözlerde tutunamayan etrafını saranlarla meşgul..Simetriden bahsediyorum...Hizaya dizilişin anlık belirmesinden. .Kişi hiç orada olamıyor... Sezgileri aldanışa mahkum...Kalpler birliğin gücüne engel olmak için ne de saf'ı oynuyor...Varlığa süzülen ise gördüğü değil...Çünkü zaman bir karadelik...Ne varsa yutan cinsten...
Yani şöyle bişey ; hangi duygunuza muhalefet ediyorsanız o çarpışma anında yaratıma çıkardığı varlığı ile kendine dünya kuruyor...
İnsan arzusunu takip edemiyor...
Çünkü; düşüncesi hırs süzgecinden geçiyor...Hırsının çemberinde kalıplanarak varlığa çıkıyor ve bu seferde kişiye düşmanlar var ediyor...Bir fabrika gibi...Arzu, akıla uğruyor sonra hırs modelleme yapıyor daha sonrasında madde halini alıyor...Akılda o arzu ne kadar süre kaldı ise de yeryüzünde varlığa yansıttığı her ne ise hayatta o kadar süre hayatında yerini alıyor...Muhteşem ve akıl almaz döngüye bakar mısınız?
Bu bazen yoğun hislerin de katılımıyla huy sahibi, karakter sahibi birşey de olabiliyor...
Lakin senin dışında hayat bulduğu için sen olamıyor, senden meydana geldiğinin bilincinde değil...Her biri benlik giyiniyor ve seni tanımıyor...Sen dediğimde sen değilsin!
İnsan kendisi ile karşılaşabilir miydi? Yüzüne bakacak yüreği olsaydı, belki... İzinde gittiği varsayımları yıkabilir miydi? Var mıydı olasılıkların tek hanesi kitabına/vücuduna işlemiş miydi?
Farkında olmadığını nasıl mümkün kılabilirdi akıl?
Seslenildiğinde duyan kendisi bile değilken!
Şuurundan yükselen tekrar bedenselliğini kabullenemeyecek kadar asi(llikte)! Devasa dediği herşey; noktanın izdüşümü...Sadece sayısı belirsizlik içeriyor...
Uzun uzadıya bir bakış bu...Başı sonu olmayan bir hüznün gözyaşları ..Bir damla sonsuzluğu sınırlıyor...
Sayfa başına git
