Türkiye özgürleşiyor mu?
Bu sorunun ne yazık ki tek cevabı yok.
“Ha-vet” en güzel yanıt olabilir.
İnsan hakları, Avrupa ve Ortadoğu ile ilişkiler ve belki biraz da sağlık sisteminin iyileşmesine olumlu bakmamak mümkün değil ama olumluların arasına serpiştirilen ölümcül virüslere ne kadar daha bağışıklık gösterebileceğiz, bu belli değil.
Cumhuriyetin kurulduğu tarih bir asıra yaklaştı ama dişliler hala yerine oturtulamadı.
Bir asıra yakın geçen zamanda laikliğin çerçevesini çizemeyen bir Türkiye Cumhuriyeti nasıl avrupayı yakalayacak, nasıl payidar kalacak, ya da kaldı, tam bir bilmece.
“Cumhuriyet elden gidiyor” demek, “Cumhur elden gidiyor” demektir.
Cumhur elden giderken aval aval bakan, ya da cumhurun kendisini yalnız hissetmesi için her türlü katkıyı yapanların, “Cumhuriyet elden gidiyor?” serzenişlerine inanmak çok kolay değil.
Cumhuru kaçıranlar Mesut Yılmaz, Tansu Çiller, Demirel değil miydi?
Suçlular ayağa kalkmadan cumhur aslına rücu etmez, etmeyecek.
Oy alarak iktidar olan partiyi suçlamak, cumhuru suçlamak değil mi?
İktidarı suçlamak için harcanan enerjinin yarısı cumhuru yeniden kazanmak için harcansaydı, cumhur bu fotoğrafı yeniden gözden geçirebilirdi.
Olur mu? Fazla umudumuz yok.
AKP iktidarının cumhur desteğini almasına kızmaya hakkımız yok ama bu desteği Türkiye’nin tamamından alıyormuş gibi yapmasına itiraz etmek doğal bir hak.
AKP’nin güç sarhoşu olmasının bedelini cumhurla birlikte AKP tabanı da ödeyebilir.
Cumhuriyet tarihinde ilk kez bir devlet, kendisini imha etmek isteyen yasa dışı bir örgütle masaya oturduğunu açıkça ilan etti.
Yakın tehlike laiklik değil, işte budur.
Ne cumhuru yönetenler, ne de cumhurun kendisi, bu konuya olması gereken hassasiyeti duymuyor.
Geçmişte nasıl Yılmaz, Çiller ve Demirel’in yanlışlıklarına göz yumarak Türkiye’nin çürümesine bilmeden katkı yaptılarsa, aynı cumhur şu anda da Türkiye’nin beka sorununa aymazlık içinde yaklaşıyor.
Son söz;
Türkiye’yi bölerek özgürleştirmezsiniz!
Sayfa başına git
