Ümit Özdağ: Neyin Nesi Kimin Fesi?

“Neyin nesi kimin fesi belli değil” diye meşhur bir Anadolu özdeyişi vardır. Bazı isimler ne kadar görünür olurlarsa olsunlar, kendilerini ne kadar ifade etmeye çalışırlarsa çalışsınlar, günün sonunda o özdeyiş akıllarda kalır.

Bu; bir anlamda pozitiftir. Bir yere kemiksiz yamanamadığı için gizemlidir. Ve gizemli olan her şey gibi, ilgi çekicidir.

Ama diğer yandan, bu bakış direkt güven problemi demektir.  Hele de kendinizi sadece demagog değil, peşine kitleler takmaya çalışan bir siyasi olarak konumlamaya çalışıyorsanız, bu “neyin nesi kimin fesi” durumu hem şansınız hem şanssızlığınız demektir.

Mesela Doğu Perinçek. Her zaman ortada, hep bir şeyler diyor ama ağırlıkla neyin nesi kimin fesi olduğunu kimse bilmiyor. O, fazlasıyla bilinmediği için kitlesi yüz milyonda bire denk düşüyor. Onun da zaten daha fazlası ile ilgili bir derdi yok. O minvalde devam ediyor.

ÜMİT ÖZDAĞ VAKASI

İşte Perinçek kadar kesin olmamakla birlikte akıllarda o kekremsi soru işaretini bırakan bir yükselen yıldız var: Ümit Özdağ.

Parlak bir özgeçmişe sahip olan profesör. Bir siyasi olarak sahalara inmeden önce kamuoyu onu milliyetçi-ulusalcı-askerci bir düşünce adamı olarak tanımaya başladı. Medyanın “konuşan kafalar” kontenjanının vazgeçilmezlerindendi ve keskin çıkışlarıyla kendine daha fazla yer buldu.

Satarı vardı çünkü.

ASAM ile “askere paralel” fikirler üretti, çıkardığı dergiler ile “zinde kuvvetlerin” dalga boyunda seyretti.

Ki zamanın ruhu, o aralar öyle esiyor, Özdağ da entelektüalitenin yerlerde süründüğü konuşan kafalar arasında akademisyenliğini de konuşturarak yelkenlerini dolduruyordu.

Sıkı milliyetçi, sıkı ulusalcı havası vardı ama hep birileriyle de bağlantılarından bahsediliyor ve başta da dediğimiz gibi geriye hep o soruyu bırakıyordu.

SİYASİ HAYATININ ÖZETİ: İSYAN, İHRAÇ!

Yeterince isim yapmış, kendini tanıtmıştı.

Artık dergi çıkarmak, TV’lerdeki konuşan kafalardan biri olmak, kendi düşünce kuruluşunda sipariş düşünceler üretmek Özdağ’ı kesmeyecekti ve tabii ki sonraki adım siyaset olacaktı.

Ve tabii ki adres MHP’ydi.

MHP Genel Başkan Yardımcılığına kadar geldi. Ama Özdağ orada kalamazdı. Özetle yönetime kafa kaldırdı, genel başkanlık için ortaya çıktı, ihraç edildi.

MHP serüveni bitince İyi Parti ile yoluna devam etti. Orada da genel başkan yardımcılığını aldı ama dejavu. İyi Parti’den de ihraç edildi. Mahkeme bu kararı iptal etse de artık orada duramazdı ve gitti.

VE ZAFER PARTİSİ… VE ÜMİT ÖZDAĞ…

Her partide Özdağ gibi uyumsuzlar, hep daha fazlası için zemin yoklayanlar, siyasetini en başa geçmek için ortam kollayanlar hep oldu. Ama onlardan sadece birisi, Ümit Özdağ bugün bir siyasi aktör olarak yer bulmayı başardı.

Peki neden? Mesela Muharrem İnce, Mustafa Sarıgül, Mehmet Ali Çelebi gibi heveskarlar sadece komedi figürüne dönüşürken Özdağ nasıl oldu da başardı?

Aslında çok basit: Hikâyeyi doğru okudu. Amerika’yı yeniden keşfetmenin anlamının olmadığı teorik doğruyu pratiğe döktü. Yani işin kolayını seçti.

Göçmen krizi global bir krize dönüşmüş, ülkeler çeşitli değişkenler nedeniyle en sıkıntılı ekonomik sürece girmiş, günah keçisi göçmenler ilan edilmiş ve göçmen karşıtı aşırı sağ ve ulusalcı partiler Avrupa’da hiç tahmin edilemeyecek oranlara çıkmaya başlamış, hatta hükümetler devrilmişti.

Marine Le Pen gibi tescilli faşist sırf bu söylemlerle neredeyse Fransa’nın ipini eline alıyordu.

Bu hikâyeyi herkes okudu, dinledi, gördü ama kimse sadece bu alana kanalize olarak kendisine bir varlık alanı oluşturmadı.  

İşte Ümit Özdağ tam da bunu yaptı. Zafer Partisi’ni kurdu ve sadece bir tek politika belirledi: Göçmen karşıtlığı.

HER DERDE DEVA REÇETE: GÖÇMENLER GÖNDERİLECEK!

Zafer Partisi’nin ekonomik kriz ile ilgili planları neydi? Göçmenler geri gönderilecek.

Zafer Partisi’nin hukukun tekrar tesis edilmesi ile ilgili planları neydi? Göçmenler geri gönderilecek.

Zafer Partisi’nin dış politika ile ilgili planları neydi? Göçmenler geri gönderilecek.

Uzatmaya gerek yok. Siyasetin hangi başlığı varsa Zafer Partisi elinde tek bir reçete ile yanıt verdi: Göçmenler geri gönderilecek.

Gerçi Zafer Partisi demek ne kadar doğru o da ayrı bir mevzu. Çünkü Zafer Partisi’nden kasıt sadece Ümit Özdağ’dı. Göçmenler geri gönderilecekten başka bir programı olmayan partinin Özdağ’dan başka aktörü de yoktu.

O SORU YİNE DEVREDE: NEYİN NESİ KİMİN FESİ?

Bir yandan göçmen karşıtlığı, bir yandan ergenlere has kavgacı tavırlarıyla muhalif olarak yükselmeye başladı ama muhalefet tarafı rahat değildi.

Mansur Yavaş’ı aday gösterip Millet İttifakı’nın cumhurbaşkanlığa en yakın aday adayının şansını sıfırlaması, eleştirilerini iktidardan daha çok muhalefet partilerine yöneltmesi, özetle iktidardan değil muhalefetten oy çalmaya başlaması Özdağ ile ilgili o soruyu bir kez daha gündeme getirdi: Bu adam neyin nesi kimin fesiydi?

AK Parti’nin muhalefet arasına sızdırdığı Truva atı mıydı?

İktidar için çalışan muhalif görünümlü etki ajanı mıydı?

O sorular havada kalsa da, ortadan kaybolmadı. Başladığı yerle geldiği yer, tutarlıydı yani.

BOŞA ÇALIŞAN PARTİLER

Gelinen nokta gösteriyor ki; gerek de yokmuş. Mesela saha çıkmadan önce tüm başlıklardaki konulara uzun uzun hazırlıklar yapan, kısa, orta ve uzun vadedeki programlarını kitapçık kitapçık bastıran, her konuya sorumlu kurmaylar atayan Babacan’ın partisi yerlerde sürünürken Özdağ’dan başka aktörü, göçmenler geri gönderilecekten başka programı ve söylemi olmayan Zafer Partisi Babacan’ın partisini şimdiden üçe katlamış durumda. (Sahi Babacan’ın partisinin adı neydi?)

Bu; zekadır. Belki belalı bir zekâ. Belki tehlikeli bir zekâ. Ama Sedat Peker’in literatüre soktuğu gibi; zekaya saygı duymak lazım.

Aferin Ümit Özdağ!

Da…

Gerçekten neyin nesi kimin fesi bu adam?