Önceki yazımda, eşimle birlikte İğneada’daki yazlığımıza gelişimizden söz etmiştim.. Şimdi yine hala İğneada’dayım.. Tertemiz hava, tertemiz deniz.. Oh ne güzel!
Sanki beni gençleştiriyorlar.. Sağlığıma sağlık katıyorlar..
Malum, benim günlük birinci meşgalem, gazete okumak.. Buraya gazete öğleye doğru geliyor.. Dört gözle onu bekliyorum.. Sözcü’yü elime alıyorum.. Perşembe, Cuma haricindeki günlerde ilk önce, sevgili dostum Rahmi Turan’ın yazısını okuyorum....
O da şimdi Bodrumdaki yazlığında, yazlığında.. Ona da orada sağlıklı, esenlikli günler diliyorum..
Gazetedeki okuyacağım her şey sona erince, başlıyorum kitaplarımı karıştırmaya..
İşte şu anda elimde Rahmi Turan’ın benim Toker Yayınlarında bastığım Cumhurbaşkanı ve Başbakanlardan Dinlediğim Muhterem Fıkralar kitabı var..
Rahmi kardeşim o kitabında, Celal Bayar’la, Süleyman Demirel’le, Turgut Özal’la, Necmettin Erbakan’la, Yıldırım Akbulut’la, Tayyip Erdoğan’la ve diğer pek çok ünlü siyasilerimizle yaptığı konuşmalardan söz ediyor..
Ben de şimdi kısaca bunlardan birinden söz etmek istiyorum..
İşte o kitabın 50. Sayfasındaki 9 Nisan 1994 tarihli yazı:
“Damdan Düşen Başbakan!
Durum vahim..
Baksanıza.. Başbakan Çiller’in bile kimseye güveni kalmamış..
Dün yayınlanan demecinde “Arkamdan sabotaj yaparlar diye yurtdışına çıkmaya cesaret demiyorum” diyor..
Allah Allah!.. Kim sabotaj yapabilir Başbakan’a
Kim baltalayabilir?
Nasıl yapar bunu?
Demek ki birkaç gün yurtdışında kalsa, onun yokluğundan istifade edip kuyusunu kazacaklar..
Kim bilir? Başbakan belki de koltuğunun, altından gitmesinden korkuyor.
Demek ki, ülkede Bizans entrikaları dönüyor..
Peki O’nun güvendiği kişiler yok mu?
Arkını kimseye dönmeye cesaret edemeyecek mi?
Oldu olacak, Kocasını Hükümete alsın Başbakan vekili olarak Özer Beyi görevlendirip, gönül huzuru ile yurt dışına gitsin..
Durumlar her geçen gün garip bir hal alıyor Sevgili okurlarım,
Akıl almaz zamlar herkesin canına okurken, tüm çevreler doğal olarak Tansu Hanıma yükleniyor..
Yazının satırları bu şekilde devam ediyor. Demirel’in şu ünlü fıkrasına sıra geliyor.
“Adamın biri damdan düşmüş.. Etraftan yetişenler. “Doktor bulun!” diye bağırmışlar..
Acı içinde kıvranan adam itiraz etmiş:
“Doktor istemem.. Doktor bana lazım değil.. Bana benim gibi damdan düşmüş birini bulun..
“Neden?”
“Damdan düşen adamın halini ancak damdan düşen anlar da onan..”
Rahmiciğimin yazısı böyle devam ediyor ve sonraki satırlarda o, ülkenin durumunu
“Zamlar ülkeyi yıktı geçti!” satırları ile dile getiriyor.
Sayfa başına git
