Ekrem İmamoğlu'nun hırslı bir politikacı olduğunu bilmeyen var mı?
Yok...
CHP'nin örtülü, en azından eş genel başkanı olduğunu bilmeyen var mı?
Yok...
Cumhurbaşkanı olmak istediğini bilmeyen var mı?
Yok...
Ünlü-ünsüz gazetecilerden kurulu bir ordusu olduğunu bilmeyen var mı?
Yok...
Sosyal medya dâhil, kendisine yakın yayın organlarına katkı verdiğini bilmeyen var mı?
Yok...
Elinin altında kullanabileceği büyük ekonomik imkânlar olduğunu bilmeyen var mı?
Yok...
Fakat...
Ekrem İmamoğlu'ndaki stratejik hamle zafiyeti, istediği 1 numaralı koltuğa oturmasında en büyük engel olacak gibi görünüyor.
Özgür Özel- Erdoğan yakınlaşmasıyla geri planda kaldığını düşünen İmamoğlu yine büyük bir hata yaptı.
45 gazeteciyi, geceliği 45 ile 98 bin arasında olan Roma tatili hediye etmesi, sadece kendisini değil, kendisini destekleyen 45 gazetecinin de özgül ağırlığını tartışmaya açtı.
Elbette aralarında Roma tatilinin bu kadar debdebeli olduğunu bilmeden, gazetecilik güdüsü ile gidenler de oldu ama onlar da yara aldı.
Bu arkadaşlar 45 kişi ya.
Nasıl olsa kalabalıkta kayboluruz diye düşünüyorlar!
Acaba?
Bu arada İmamoğlu ve 45 gazeteciye 1953 ABD yapımı RomaTatili filmini de öneririm. Gregory Peck, Audrey Hepburn ve Eddie Albert oynadı. Film tam 10 dalda aday gösterildiği Akademi Ödüllerinden üçünü kazanmıştı.
Konusu da ilginç. Kraliyet ailesinden, gazetecilere kadar filmde yok yok!
Neyse. Belki de Roma'da izlemişlerdir!
Biz yine kavruk anadolu topraklarına dönelim...
Aynı İmamoğlu geçmişte de Nagehan Alçı'lı bir gazeteciler seyahatinde de benzer bir sosyolojik kırılma, benzer bir savunma ihtiyacı içine girmişti.
Sağlıklı bir özgüven ile sağlıksız bir özgüveni ayıran duvar çok incedir!
Böyle giderse özgüven yanılsamasını çok daha fazla yaşayacak gibi görünüyor.
Hiç mi Mansur Yavaş'tan ders almak aklına gelmiyor İmamoğlu'nun?
Şatafattan bıkmış bu toprağın çocuklarının gözüne şatafat dayamanın adı iyi siyaset olabilir mi gerçekten?
İmamoğlu'na George Orwell’in 1984 romanını okumasını öneririm!
Okuduysa, bir daha okumasını!
(*1984 romanı bir distopyadır. )
İmamoğlu da Özgür Özel de yaptıkları yanlış siyaset pratikleri ile Mansur Yavaş'ın CB adaylığının önünü pırıl pırıl açıyor.
İmamoğlu ve Yavaş'ı minik bir sosyolojik karşılaştırma ile kıyaslayarak, mevzuyu daha da sadeleştireyim...
İmamoğlu'nun korumaları Dilek İmamoğlu'na 'hanımefendi' der, Mansur Yavaş'ın korumaları ise eşi Nursen Yavaş'a 'yenge' diye hitap eder.
Yenge ifadesi, bu coğrafyanın organik, hanımefendi inorganik tanımıdır.
Özgür Özel'e gelirsek…
CB adaylığı için "Benim neyim eksik" dediği artık çok belli oluyor.
Demirel gibi önce olmazları gösterip, kendini kürsüye taşımak istiyor ama fena halde yüzüne gözüne bulaştırarak ilerliyor.
Kontrol edemediği beden dili...
Bir anda muhalefetten, muhafazakâr jargona ışık hızıyla geçmesi…
Kıdemini aşan sözleri…
Evet, izlediği yol doğrusu kurnazca ama akıllıca değil.
Deşifre olan ihtilaller yapılamaz!
Finale gelirsek…
Özgür Özel de…
Ekrem İmamoğlu da...
Greyder gibi istemeye istemeye Mansur Yavaş'ın Cumhurbaşkanı adaylığının önünü açmaya devam ediyor.
Kader neydi?
Karar vermek...
Başka?
Karar verdiğimiz anda kaderimiz başlar...
Başka?
Her karar, bir kaderdir!
Her şey Yavaş'ın lehine geliştiğine göre demek ki Allah, Mansur Yavaş'a bir kader inşa ediyor!
VELHASIL: Hayvan, aç ve hayatı tehdit altında olduğu zamanlarda tehlikelidir.
İnsan, tok ve güçlü olduğu zamanlarda...
Aliya İzzetbegoviç
TALAT ATİLLA'YI TWITTER'DA TAKİP ET!
Sayfa başına git
